10 mei 2022

Gisteravond hadden wij het, met een wijntje onder de sterrenhemel, over ons ritme nu. Hoe los ik, zeker voor mijn doen, kan omgaan met de tijd en structuren van thuis. We kwamen gisteren totaal verhit terug na een dagje Tomar en tegen de tijd dat de kittens buiten geïnstalleerd waren (eerste prioriteit nadat we hen de hele dag in de camper hadden gelaten) was het denk ik al half zes, zes uur. We hadden in Tomar, na een zeer indrukwekkend bezoek aan het Convento do Christo, uitgebreid geluncht, dus honger hadden we niet. Wel was er een ijsje beloofd en hadden we behoefte aan verkoeling. Dus, eerst een duik in het fijne kleine zwembadje hier, en daarna het beloofde ijsje. Eigenlijk geen besef meer hebbend van de tijd, lieten we de meisjes kiezen: brood voor avondeten of yoghurt met fruit en cruesli. Dat laatste werd het, duh!
Ik wil hiermee illustreren: in Nederland was ik me altijd bewust van de tijd, en de toekomst, dus: op tijd eten, want op tijd naar bed, want morgen weer vroeg eruit voor school. Op reis kunnen we tot dusverre meer ons eigen bioritme volgen. Jente is wel volop bezig met de tijd, die kan inmiddels klokkijken; gisteren zag ze op een digitale klok: 12.49 en dat vertaalt zij helemaal juist naar ‘tien voor één’.
Gek genoeg, ook tegen mijn ‘natuur’ in (beter gezegd, tegen mijn aangeleerde patronen in), vermaken we ons nog steeds prima met alleen maar de ‘kleine dagelijkse’ dingen: ontbijten, afwassen, aan- en uitkleden, opruimen,….We zijn benieuwd hoe lang dit vervullend blijft, de hoge temperaturen zullen wel helpen om niet enorm druk te willen doen…

De meisjes vermaken zich ook bijzonder goed. Jente vermaakt zich zoveel beter dan tijdens schoolweken na schooltijd of in het weekend. Nu lijkt haar creativiteit veel meer te stromen, en samen, of los van elkaar, volgen ze hun eigen creatieve ideetjes. Lena heeft sinds gistermiddag een dierenopvang, Jente een Playmobil-camping. Ze doen ‘werkjes’ in een van de vele boekjes, maken modderpapjes, rennen rond over de camping, gaan wandelen of spelen met Tommie en Joep, vragen soms om een luisterboek, fietsen een rondje, ….enzovoorts enzoverder. Lena zei gisteren in het klooster dat ze dat veel leuker vindt dan school. Als ik zie hoeveel zij van nature speelt (continu vanaf het moment dat ze ’s ochtends haar ogen  opendoet), moet ze in de schoolweken zich ook echt wel ingeperkt voelen. En dan heeft zij nog een geweldige juf die haar alle ruimte geeft om te spelen en haar eigen behoeftes te volgen…Maar alleen al het ochtendprogramma vóór school is zo gehaast en gestructureerd.

Vandaag heb ik met Jente samen een mooie wandeling gemaakt. Jente las de routebeschrijving en ik volgde. Genieten om haar zo de regie te zien nemen, haar voor me uit te zien huppelen, haar verrassing bij het zien van watervalletjes. 
Had ik al verteld hoe heerlijk het hier overal in Portigal ruikt? Het is vooral de eucalyptus, met zijn goede en nare kanten, maar het stikt ook overal van de prachtigste bloemen, wilde kruiden, en natuurlijk de rijkdom van bomen vol citroenen van een pond per stuk, sinaasappels, vijgen, de oude druiven en olijfbomen overal. Wat een overvloed....